Gramy dalej Chwilowa utrata gruntu pod nogami to niezły sprawdzian dla psychiki i ogólnej konstrukcji emocjonalnej. Bo dźwiganie się z kolan chyba zawsze wygląda podobnie: mierzysz się ze smutkiem, żalem i tęsknotą za czymś, czego być może już nie będzie. Pewne jest tylko to, że znalazłeś się w innym punkcie wyjścia niż byłeś. Ale czyż nie suma naszych niepowodzeń buduje naszą siłę?  To podnoszenie się zmienia nie tylko nas samych, ale i otaczających nas ludzi. Pamiętamy słynne wystąpienie Steve’a Jobsa na Uniwersytecie Stanford i jego trzy życiowe historie. Gdyby nie rzucił studiów, może nie zacząłby w garażu montować pierwszych komputerów. A gdyby nie wyrzucili go z Apple’a, którego stworzył, może nie rozpocząłby – jak sam wspomniał – najbardziej twórczego okresu w swoim życiu. Bo taki stan dopada, kiedy się jest właśnie mniej pewnym wszystkiego.  To wtedy założył wytwórnię Pixar. I trzecia historia: dopiero gdy był blisko śmierci, dostrzegł, że życie jest zbyt krótkie, by marno...